przewrócone do góry brzuchami. <br>Spocony kierowca mocował się z kołem i pokrzykiwał wściekły na swoich pomocników, którzy otoczyli go wianuszkiem i tępo przyglądali się jego zmaganiom. Słońce stało wciąż wysoko, a do Kabulu mieliśmy niewiele ponad czterdzieści kilometrów. <br>Gdy znów spojrzałem na skałę, mężczyzny już nie było. Po chwili dostrzegłem, jak wolno idzie kamienistą pustynią nad przepaścią w stronę widocznego po prawej stronie łańcucha gór Hindukusz. Płaska, kamienna równina skracała odległość, w rzeczywistości góry były bardzo daleko. Mężczyzna szedł z karabinem przewieszonym przez plecy. Oddalał się od drogi, ale jego sylwetka nie stała się maleńkim punkcikiem, który znika na horyzoncie, lecz stopiła