nieprzezwyciężona senność. Zasnął wkrótce, niemal w pół słowa.<br>Siedział teraz naprzeciw Tomka i mimo niewygodnej pozycji spał już co<br>najmniej od godziny. Początkowo Tomek spoglądał na niego ze<br>zgorszeniem. Wprost nie rozumiał, w jaki sposób można nieoczekiwanie<br>zasnąć podczas tak zajmującej rozmowy. Później zaczął bawić się<br>doskonale, obserwując śmieszne ruchy, jakie wykonywała głowa i część<br>tułowia śpiącego.<br> "Jeśli ojciec śpi tak samo twardo jak pan Smuga, to niedługo pożyjemy<br>w Australii - osądził w końcu Tomek - bo na przykład zaśniemy gdzieś w<br>stepie, a zbudzimy się w żołądkach dzikich dingo. Będę musiał czuwać<br>nad nimi".<br> Tomek urozmaicał sobie czas podobnymi rozmyślaniami, nie