jako głos epoki ze względu na to, że zawiera pierwiastki charakterystyczne dla odległych lub uważanych za przeciwstawne sobie, nurtów tego czasu.<br> Znajdujemy w niej głos polityczny, społeczny, ale również najzupełniej prywatny, a nawet pierwiastek kontemplacyjny. Z punktu widzenia władz PRL-u oba te skrzydła sprzeciwu były niebezpieczne, bo niezależne od jakiegokolwiek centralnego sterowania. Rok 1968 stał się punktem zwrotnym całego świata zachodniej cywilizacji i w latach siedemdziesiątych mała stabilizacja zwyciężyła nad porywami rewolucji społecznej i rewolucji uczuć głoszonej przez pokolenie tak zwanych dzieci-kwiatów. Co ciekawe, w całej Europie jednocześnie niezauważalnie zaszła przemiana polegająca na upowszechnieniu się, w formach jak najbardziej