powstania gatunku Homo sapiens i od tej pory nie uległ zmianie. Był on wyrazem przystosowania się do środowiska, dzięki temu gatunek mógł środowisko właściwie wykorzystać. Dzięki zmysłom człowiek pierwotny wiedział, co ma dlań wartość i przed czym ma się chronić. Świat był postrzegany i jest nadal adekwatny nie do rzeczywistości jako takiej, lecz do całego systemu potrzeb, warunkujących możliwość przetrwania i rozwoju. Rzeczywistość pozazmysłową pozwoliła nam poznać, i to w bardzo ograniczonym zakresie, dopiero nauka. Świat postrzeżeniowy człowieka jest zatem jego specyficzną właściwością i różni się od świata postrzeżeniowego innych gatunków zwierząt, nawet najbliższych nam ewolucyjnie. Dla człowieka największe znaczenie ma zmysł