bo nie mogę sama jeździć autobusem. Muszę żebrać o podwiezienie u przyjaciół: Kolbergera, Bajora, Zającówny. Oni zresztą niezmiernie się mną opiekują - telefonują, wyciągają mnie na miasto. W Skolimowie zatrzymują mnie tylko moje przyjaciółki. Spotykamy się i plotkujemy jak dzieci! One śmieją się ze mnie, że powinnam im po piwo skakać, jako że są ode mnie o 20 lat starsze. Ja tu jestem młodzieżą!&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;Jak długo już tu pani mieszka?&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;- Od półtora roku. Trafiłam tu nagle. Po operacji w szpitalu musiałam przechodzić rekonwalescencję pod stałą opieką lekarską i pielęgniarską. W szpitalu pytali: "Kto panią odbierze?". Nikt, bo nie mam rodziny. Przyjechałam więc tutaj