o ile miałby co żreć - skorupę ziemską warstwą na sześćdziesiąt kilometrów grubą.<br> SCURVY<br>Ach, jaka ona mądra jednak jest! To podnieca mnie do szału. Chodź do mnie taka, jak jesteś: nie umyta, przepojona więziennym nastrojem i zapachem.<br> Księżna wstaje, rzuca but z hałasem i stoi dziwnie jakoś zamyślona<br> KSIĘŻNA<br>Tak jakoś się dziwnie zamyśliłam - po kobiecemu - ja nie myślę mózgiem - o nie, bynajmniej. To myśli we mnie mój potwór. Może jednak nie oddam ci się wcale, Robercie - tak będzie lepiej: potworniej, a dla mnie przyjemniej nawet.<br> SCURVY<br>O, nie! - Teraz nie możesz już!<br> Zrzuca purpurową togę<br>Teraz wściekłbym się.<br> Biegnie do