Widmara. Widocznie ocierał sobie twarz chustką. - Już przeszło! posłyszał po chwili, a krawiec, który ocierał palce o spodnie, pomyślał: "Jeżeli on się spocił i to był pot, to on się spocił w oczodołach!"<br>- Co to tak skrzypi? - rozległ się głos Widmara. - To nic nie jest, proszę szanownego pana, to skrzypi jarzębina - odpowiedział i dodał usłużnie:<br>- Czy pan widzi tamte światełko? - Widzę - mruknął Widmar.<br>Po prawej stronie od nich ponad płotem widać było z boku kamienicę i czarne zarysy kominów. Na pierwszym piętrze w jednym z pokojów paliła się lampa. Pomimo to, że okno było szczelnie zasłonięte żółtą firanką, światło przedostawało się