nie mówiła, ino płakała. A łzy, które spadały na ziemię, od razu zmieniały się w perły o takim blasku, jakiego jeszcze nikt nie widział. Matka z tych pereł zrobiła sobie długi sznur i w niedzielę zakładała na szyję, budząc zazdrość u sąsiadek, które w życiu nie znały innych korali prócz jarzębinowych. <br><br>Pewnego dnia przybył do wioski kupiec po ryby i wszedł do chaty akurat w tej chwili, gdy staruszka nawlekała długi sznur pereł na lśniącą nitkę. Kupiec od razu poznał się na perłach. <br>- Sprzedajcie mi, matko, te paciorki - mówił. - Nie są one co prawda wiele warte, ale podobają mi się. Zapłacę