Wych, w tym czasie jedna z moich dwóch podwładnych, obok zetempówki Jarosz. (W najbliższym czasie miały dojść dwa nowe etaty, bo ilość sprawozdań ciągle rosła.) Przed Wychówną nic się w biurze nie ukryło. Była to osoba samotna, zażywna, o parę lat starsza ode mnie, ale z pretensjami; nosiła krótkie i jaskrawe sukienki oraz bardzo się malowała, co nawet wytknął jej kiedyś Kacperski. Jej serce nie mogło się obyć bez miłości. Gdy przybyłem do biura, kochała się w Kozienickim, ale ten zalecał się bezczelnie i zresztą bez powodzenia do Jaroszówny, która nie skończyła jeszcze dwudziestu lat. Koleżanka Wych boleśnie przeżyła zawód i