zagrożenia zewnętrznego są prostsze. Po pierwsze, w Polsce już trzeci raz (1956, 1970, 1980) dochodzi do skutecznej, tj. trwałej zmiany ekipy rządzącej na skutek nacisku oddolnego. Żadna władza autokratyczna i samozwańcza - a takie są władze we wszystkich krajach bloku moskiewskiego - nie lubi takich widowisk, bo uważa je, i słusznie, za jaskrawe podanie w wątpliwość jej własnego legitymizmu. Po drugie, władze w NRD i Czechosłowacji obawiają się, że przykład robotników polskich oddziała na ich własnych obywateli (należałoby raczej mówić "poddanych") - i że jedynym sposobem zapobieżenia takiemu gorszącemu oddziaływaniu jest zdecydowane stłumienie tendencji demokratyzujących w Polsce. Po trzecie wreszcie - ZSSR, choć sam mniej