Wygładzona krzemieniem powierzchnia lśniła, zmniejszała też porowatość gliny, a jeśli garncarz pozostawił ornament, linie otaczające brzusiec, proste lub faliste, a także spirale i zwielokrotnione kręgi, podkreślały formę. Wnosiły element koloru, srebrzystość wzoru na tle ciemniejszej powierzchni. <br>Formę innych naczyń podkreślały biało-brunatne pasy ornamentów, którymi w Kieleckiem zdobiono jasnoróżowe lub jasnokremowe powierzchnie wypalanych<br>&lt;page nr=259&gt;<br>naczyń. Garnki takie były tańsze w produkcji niż glazurowane. Zaletę tych ostatnich stanowiło wzmocnienie struktury ścianek, uszczelnienie ich, a zarazem możliwość uzyskiwania rożnych efektów kolorystycznych, możliwych przy stosowaniu szkliwa ołowiowego, nadającemu naczyniu, w zależności od barwy tła, odcienie od żółci do zieleni. Glazura utrwalała malaturę, dzięki niej naczynie