bowiem zachowanej do naszych czasów kompletnej pracy Hipparcha o gwiazdach - Komentarzu do Fenomenów Aratosa i Eudoksosa - antyczny astronom używa tylko jakościowych określeń: "bardzo jasna", "jasna" lub "mała", często stosując je do porównania blasku dwóch gwiazd, a nie określenia jasności bezwzględnej.<br>Dopiero w Almageście Ptolemeusza spotykamy w pełni ukształtowany system określania jasności gwiazd. Jego zasada jest prosta i odwołuje się do wrażenia, jakie wywiera na ludzkie oko światło gwiazdy: najjaśniejszym gwiazdom ziemskiego nieba przypisana została pierwsza wielkość (1m), najsłabszym zaś dostrzegalnym gołym okiem - szósta (6m); przy takiej klasyfikacji gwiazda mająca blask 1m świeci sto razy intensywniej od gwiazdy 6m. Wzorując się na