pana Kubiczka, a ta mniejsza wprost na rynek, tyle że koło jatek, więc tamtędy nie lubiłam chodzić. Zresztą mamusia też wolała drogę dookolną obok płotu, za którym w żydowskie święta stawiano kuczki - podglądali je łobuziacy przez dziury w parkanie. Do mnie dochodził tylko zapach świeżych desek, mocniejszy nawet od smrodu jatek.<br>Rynek bywał zupełnie inny w dzień zwykły, a inny w targowy albo w <br>odpusty, kiedy zjeżdżali się chłopi na furach, zaprzężonych w konie przystrojone czerwonymi frędzlami. Pełno było wtedy glinianych garnków i piszczących kogutków, i kolorowych wstążek, i sznurów paciorków i korali, a jazgot taki, że nawet psy uciekały z