tym samym wiecu, wraz z decyzją o wypędzeniu misjonarzy, nałożono na współplemieńca, który ich wprowadził do kraju. Groźba spalenia jego domu, rozdzielenia majątku oraz sprzedaży żony i dzieci w niewolę odpowiada staroruskiej banicji (wydati z żenoju i z diet'mi na potok i na razgrablenije) oraz wspomnianej przez Thietmara represji za jawne opieranie się decyzjom lucickiego wiecu (spalenie domu i "nieustanna grabież" ruchomego mienia)35. Nie należy zatem lekceważyć pozostałych informacji hagiografów dotyczących tego samego wydarzenia. Oba żywoty powstały przecież wkrótce po męczeńskiej śmierci Wojciecha, a Brunon z Kwerfurtu czerpał wiadomości bezpośrednio od Radzima-Gaudentego, którego dobrze znał, i od pozostałych uczestników