przyszłość, i tę doprzeszłość, i tę poprzyszłość, o których wie tylko Bóg, bo on jest Jego wysłannikiem, objawiającym mi się nagle w chwili zrównania mnie ze światem, a świata ze mną,<br>bo oto stawałem się punktem przecięcia linii łączących mnie ze światem, a świat ze mną, obu przemawiających do mnie jawnie, chociaż tylko ja mogłem pojąć te znaki, które zostały mi dane, abym widział i wiedział, abym tu i teraz był zarazem gdzie indziej i w innym czasie,<br>i światy te zespalały się tutaj, tak że byłem jednocześnie dzieckiem i starcem, młodym i dojrzałym, nieświadomym i świadomym, niewtajemniczonym i wprowadzonym w