skuteczniej, rzekomy Józio zostanie ponownie spętany i uzależniony. Jego przestrzeń wolności zagarniają teraz i zabudowują - z równą pilnością - Pimko i Młodziakowie, wypełniając ją znakami, które rodzą się jakby mechanicznie z symetrycznie przeciwstawnych ideałów. Im usilniej brzęczy "ckliwe ględzenie Pimczyne" (F 107-108), im bardziej belfer wyrzeka na epokę "sportów i jazz-bandów! Powojenne zdziczenie obyczajów! (...) Głód użycia nowego pokolenia!" (F 104) - tym bardziej Młodziakowa pragnie "Zburzyć w ojczyźnie wszystkie miejsca stare, pozostawić tylko młode miejsca, zburzyć Kraków!" (F 110) Już podział kraju na miejsca młode i stare budzi wesołość... Nie ma nic śmieszniejszego niż procedery klasyfikacyjne, które dzielą wszelkie zjawiska i