ręce<br>i gasi w lustrze serce Orfeusza&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;AMISZE&lt;/&gt;<br>Pamięci mego stryja, Jana H. Jarockiego<br>aleją jasną prosto ze stron Biblii<br>zjeżdżają skrzypiącymi bryczkami amisze<br>uwiązali konie u niklowanych drzwi McDonalda<br>nad brzegiem Niagara River<br>a potem kobiety w krochmalonych czepcach<br>i mężowie brodaci w brunatnych surdutach<br>pili tam kawę i jedli chleb z lnianych zawiniątek<br>nie chcieli dzielić nawet hamburgera<br>z naszym zdziwieniem<br>ich soczewica ryby woda wino<br>i ofiara Baranka<br>trwały w dalekich domostwach pod lasem<br>między nimi a nami w tym rozgwarze rosła<br>powaga i stosowność<br>jak ściana świątyni<br>11 X 93&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;DROGA&lt;/&gt;<br>na widokówce którą przysłał nieznajomy<br>jest droga