poprzednie notatki sporządzaliśmy podążając wiernie za nim, do jego apartamentów, gdzie długi szereg mamek, znających dobrze punktualność profesora, czekał z przygotowanym obiadem.<br> Po &lt;orig&gt;hors-d'oeuvre'ach&lt;/&gt;, wśród których królował wspaniały, z sąsiedniego osiedla sprowadzony, strawialny bezpośrednio, jak to się mówiło: na surowo, prasowany grzyb &lt;orig&gt;xylaria nigripes&lt;/&gt;, po &lt;orig&gt;hors-d'oeuvre'ach&lt;/&gt;, jakeśmy rzekli, jedna po drugiej zbliżały się mamki, podsuwając profesorowi swe &lt;orig&gt;abdomeny&lt;/&gt;, pełne najbardziej wyszukanych potraw.<br> Nie można było zaprzeczyć, iż prof. Mmaa był smakoszem i znał się na &lt;orig&gt;abdomenie&lt;/&gt;, choć przyznać trzeba zarazem, że ssanie nie było bynajmniej celem jego godnego szacunku życia. Profesor miał do spełnienia zadania o wiele ważniejsze, lubił jednak, żeby