zdumiona pracownica państwowa poczuła się wzruszona tragedią, wprawdzie niepojętą, ale rozgrywającą się w jej oczach i na jej szyi. Prawdopodobnie miała też niejakie wątpliwości co do stanu umysłu pani Matyldy i na wszelki wypadek wolała się jej nie sprzeciwiać. Cofnęła w datowniku jedną cyfrę i przejęta, zdenerwowana, waliła stosowne pieczęcie jedną za drugą. Pani Matylda z rozwianym włosem, roziskrzonym wzrokiem i zaciętą twarzą, pilnowała jej jak kat, ani na chwilę nie spuszczając z oczu. Z ostatnią pieczęcią odetchnęła.<br>- Opatrzność to pani wynagrodzi - powiedziała uroczyście. Wówczas oszołomiona pracownica ekspedycji przypomniała sobie o wetkniętych jej w intymnym pomieszczeniu stu złotych i usiłowała je oddać pani