występku, musiał osiągnąć swój status osoby naruszającej normy - przynajmniej w pewnej mierze - w rezultacie nasilenia swego własnego działania". Na podstawie analizy przypadków defraudacji, konsumpcji marihuany i homoseksualizmu Mankoff dowodził, że wiele form dewiacji może się rozwijać zupełnie niezależnie do faktu ujawnienia, publicznej stygmatyzacji i jej dalszych konsekwencji.<br>Nie znaczy to jednak, by Mankoff był generalnie przeciwny ujmowaniu dewiacji osób o statusie dewiacyjnym osiągniętym w kategoriach Beckerowskiej kariery. Twierdził, że może się ona rozwijać niezależnie od tego, czy dane zachowanie spotka się z reakcją społeczną. Sam bowiem fakt zaangażowania się w działalność uznawaną przez opinię publiczną za dewiacyjną może dostarczać wielu wzmocnień