którego uważają za największego wśród innych i czczą jak świętość. Tedy po uprzednim losowaniu, przez które przedtem już to badali, podejmują [w tej samej sprawie] ponowną wróżbę przez to jakoby boskie zwierzę (et premissis sortibus, quibus id exploravere prius, per hunc quasi divinum denuoauguriantur). Jeżeli z obu tych czynności wypadnie jednakowa przepowiednia, wprowadzają [zamiar] w czyn. Jeżeli zaś nie, to zasmucony lud całkiem rezygnuje z zamiaru"&lt;/&gt;.<br>Procedura rzucania losów wyglądała u Thietmara inaczej niż u Tacyta, przede wszystkim zaś różniły się sposoby przeprowadzania wróżby z konia. Lucicy nie mogli jak starożytni Germanie zaprząc go do świętego wozu, bo wynik przeciągania wozu