władz nie było żadnych wypowiedzi dla prasy. Wyściskawszy się z rodzinami, <name type="person">Chesnot</> i <name type="person">Malbrunot</> - obaj w dobrej formie - zgodzili się na kilkunastominutową konferencję prasową w deszczu. Potwierdzili przede wszystkim, że wobec porywaczy "grali francuską kartą", przedstawiając się jako przeciwnicy amerykańskiej interwencji w <name type="place">Iraku</>. Byli przetrzymywani łącznie w pięciu miejscach; w jednym z nich spodziewali się ścięcia, gdyż - jak im powiedzieli strażnicy traktujący ich na ogół dobrze - <name type="place">Francja</> odmówiła wszelkich negocjacji. <name type="person">Chesnot</> i <name type="person">Malbrunot</> za skandaliczne i nieodpowiedzialne uznali zabiegi samozwańczego negocjatora <name type="person">Didiera Julii</>, który - jak to określili - grał ich życiem dla osiągnięcia jakichś własnych celów. Działania deputowanego rządzącej partii <name type="org">UMP</> odbywały