nazwisko: "Wiktoria Walczak... żyła lat 59".<br>Kolejarz przesuwa ręką po łysinie opędzając się od much. Na łokciach jego mocno wyświeconego munduru widnieją łaty. Wąsy zrudziałymi wiechciami opadają na górną wargę. Zagarnia je dolnymi zębami i maceruje w ustach. Takie ma już przyzwyczajenie.<br>Po chwili przy sąsiednim grobie zjawia się tęga jejmość w czarnym kapeluszu, obszernej granatowej sukni i w czarnych mitenkach.<br>- Dzień dobry, panie Walczak - mówi rozsiadając się obfitym ciałem na wąskiej ławeczce. - Daj pan na chwilę tę gazetę... Ledwo się wepchałam do tramwaju, taki tłok...<br>Składa gazetę w czworo i wachluje nią czerwoną, spoconą twarz.<br>- Myślałem, że już pani nie