przeważnie równego i minimalnie zwężającego się pręta. Natomiast jelce szabel typów pierwszego i drugiego miały często kształt rozszerzającego się obustronnie elementu (od wąsów aż do końców ramion) w postaci owalu bądź ścięć pod kątem rozwartym. Forma ta nie wykluczała oczywiście występowania jelców w kształcie wspomnianego wyżej pręta. Jeśli chodzi o jelce szabel typu czwartego, sprawa wygląda podobnie.<br>Kolejnym elementem wspólnym i charakterystycznym dla trzech pierwszych typów jest mocowanie trzonu rękojeści do trzpienia głowni za pomocą przeważnie jednego nitu - u szabel typu czwartego przez zanitowanie końcem trzpienia głowni. Ten zawsze stalowy nit był zakończony bądź zdobiony mosiężną tarczką, bądź formą ozdobnej rozetki