na "koniku" i śwista "szabelką". Ułan, definiowalny w kategoriach ruchu i przez te kategorie, opisywany i śpiewany być musi w pospiesznych ruchach drobiącego słowa języka.<br>Jeśli faktem jest, że - jak próbowaliśmy to wycinkowo ukazać - szarża jest ruchem organizującym całkiem spory obszar polskiej wyobraźni i kanalizującym równie pokaźną dozę polskich emocji; jeśli jest kliszą, która od czasu do czasu zaskakująco ożywa i widać na niej dużo więcej, niż można by z pozoru sądzić, to równie bezsprzecznym faktem jest ogromna liczba tych, którzy - to też siła tradycji! - związali ułana i generowane przezeń znaczenia z umysłowym i artystycznym kiczem, z duchowym - jak Słowacki! - bezruchem. Jak