uznać, że praktyka religijna nie ma sensu, skoro i tak każdy człowiek ma 'naturę buddy'. Dlatego Mazu podkreślał sprzeczne cechy <br>'jaźni zwyczajnej', która z jednej strony jest "wolna od wszelkich rozumowych <br>konstrukcji, od dualizmu dobra i zła, od pojęcia przywiązania i nieprzywiązania <br>się do czegokolwiek" (aspekt 'pustki'), z drugiej zaś jest związana z "codziennym chodzeniem, staniem, siedzeniem, kładzeniem się, spotykaniem się <br>z innymi ludźmi i stykaniem się ze światem rzeczy" (aspekt formy). Mazu <br>wyraźnie nawiązywał w swojej definicji 'jaźni zwyczajnej' do tożsamości <br>formy i 'pustki' w Sutrach Najwyższej Mądrości. Kitaro Nishida zwraca uwagę na to, iż różnica między 'oświeceniem' zen a mistycznymi