uważając, żeby płaszcz się nie odpruł od niby-rybiego ogona, gdyż pomysłowa tym razem mama naszyła mi srebrną łuskę na gacie taty, ale tylko z przodu... Magia teatru zagarnia mnie bez reszty, jestem Amelią i Chlaczem-Chlustaczem, Rachelą i Ciszą Nocną, Królową Różą i Klarą z Anielą równocześnie.<br>Albowiem scena jest wszędzie: na komodzie, gdzie tańczyła Wandzia i w namiocie pod jadalnianym stołem, z którego zwiesza się aksamitna serweta, i za szkłem biblioteki, i nad parawanem sypialni. W klejonej szopce grają wycięte przeze mnie z papieru zwierzęta, obok huśtawki w drzwiach mojego pokoju skacze drewniany pajacyk Lejbuś, a przy gerydonie w