jest dalej na lewo, to lęk jest już i na lewo, i na prawo. Jest za mną i przede mną. Jest naokoło.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;PORZĄDKI BYŁY DWA&lt;/&gt;<br>Od rana stukają po bruku dorożki, kojący pierwszy rytm mojego dzieciństwa. One są na krawędzi. Pozwalają mi stykać się z innym światem, innym porządkiem. Najczęściej jeździ się nimi na stację: na daleki Dworzec Kaliski, jeśli wybieramy się do Smardzewa, albo na pobliski Fabryczny, jeśli czeka nas Tomaszów. Wtedy jest jeszcze ta wspaniała przesiadka w Koluszkach, gdzie ludzie szybko piją herbatę - dlatego za nazbyt głośne mieszanie łyżeczką zwykle karci się nas, dzieci, wołaniem: "Koluszki?!" Nas, czyli dzieci