szlachetny - Adam kiwa <br>małemu głową i zostawia go nad wizją młotkowych <br>obfitości i nad kamieniem w brudnej pięści, skulonego. <br>Biednego, hojnego lewka.<br>Za rogiem wchodzi na dwie dziewczynki. Kucnęły na wąskim <br>pasku chodnika i dzielą się cukierkami. Ten dla mnie, <br>ten dla ciebie, ten... - recytują na dwa głosy. Ostrzyżona <br>na jeżyka ma głęboki, ciepły alcik, płowa z warkoczykami <br>sepleniący szczerbą w zębach mezzosopranik.<br>- ... a ten do rozłupania! Nie do pary! - słyszy, <br>przekroczywszy je obie i dwugłowy cień wyciągnięty <br>obok.<br>- Chłopczyku!... - dobiega doń już z tyłu, <br>nieoczekiwanie, zaśpiewane ciepłym alcikiem. Jeżyk jest <br>w Domu niedawno. Nie zdążyły mu odrosnąć nie <br>tylko włosy