rogi groziły bólem.<br>"Jak wyglądasz? - pomyślał komisarz. - Czy jesteś potworem? Okropnym, przerażającym, budzącym odrazę i strach? A może niczym się nie wyróżniasz: nijaki, jak tylko potrafi być mord".<br>Handler pochylił się nad złączonymi dłońmi, aby zapalić papierosa i kątem oka dostrzegł w szybie wystawy kobiecą sylwetkę. Szczupła dziewczyna o urodzie kabaretowej śpiewaczki stanęła za jego plecami. Spojrzała zaciekawiona. Przez chwilę jej twarz odbiła się w szkle. Komisarz ujrzał, jak puste oczodoły maszkary wypełniły się żywymi białkami, zęby zamigotały w ruchu. Zastygł nad wypaloną zapałką. "Kobieta - pomyślał. - Kobieta potwór. A niech mnie..."<br>Dziewczyna weszła do sklepiku. Odprowadził ją wzrokiem.<br><br>&lt;page nr=13&gt;<br>Herbert zameldował się