Nie mogli tam żyć kupcy, rolnicy, nauczyciele, inżynierowie i lekarze, coraz liczniej więc wyjeżdżali oni za granicę. Albo stawali się żołnierzami.<br>Usunięto lub zlikwidowano wszystko, co utrudniało prowadzenie wojny. Wyburzono wioski wzniesione tuż przy drogach, aby przejeżdżające czołgi nie musiały obawiać się zasadzek. Wyrąbano co do jednego kilkusetletnie drzewa w kabulskich ogrodach Babura. Zasłaniały widok kanonierom. Wojownicy wywieźli je do Peszawaru i sprzedali za bezcen na opał albo cieślom do wyrobu mebli. Podobny los spotkał sosny, dęby i drzewa orzechowe z bogatych w lasy prowincji Kunar i Nangarhar, skąd najbliżej było do Pakistanu.<br>Zrabowane zostały bezcenne dzieła sztuki z kabulskich pałaców