znoszący <br>dotychczas podróż byli zmęczeni i rozbici. Tamten człowiek leżący wśród pak <br>nie podnosił się. Przedtem pary razy dziennie wlókł się do kadzi z wodą. Teraz <br>leżał nieruchomo, z głową na torbie, z oczami jak węgle utkwionymi w Pawle. <br><br> Paweł powędrował wzdłuż burty. Potem oderwał się od niej, podszedł do kadzi. <br>Sięgnął po kubek, który miał przy pasku. Zaczerpnął wody. Nieznacznie obejrzał <br>się. Juliusz spał na swoich tobołkach. Kapiton rozmawiał z Arystarchem. Rozważnym <br>spojrzeniem ocenił, na jaką odległość starczy mu łańcucha, by oddalić się od <br>żołnierza. Potem szybko, zdecydowanym krokiem podszedł do chorego. Pochylił <br>się nad nim, wyciągnął rękę z kubkiem