ku osi pędu zakończeniach widlastych odgałęzień bocznych (ryc. 12.9). Jest to cecha właściwa późniejszym skrzypom. Dopiero w końcu dewonu pojawiły się rośliny (Eviostachya) o cechach niewątpliwie dowodzących związku ze skrzypami: promienistej organizacji poszczególnych liści w kłosie i okółkowym rozmieszczeniem odgałęzień. Od karbonu do triasu trwała epoka rozkwitu skrzypów drzewiastych - kalamitów (ryc. 12.10A). Pokrewne im klinolisty (Sphenophyllales) (ryc. 12.10B) miały prawdziwe liście podobne do miłorzębu.<br>Początki paproci Podobnie, przez zlanie ze sobą ustawionych w jednej płaszczyźnie rozgałęzień pędów, powstały z pędów psylofitów liście paproci. Był to proces, który dokonywał się bardzo powoli i zapewne niezależnie w kilku liniach ewolucyjnych