dalej. Antoni deklarował, że teraz już naprawdę odpocznie. Po trzech dniach poczuł wewnętrzny dygot i niepokój. Z każdą godziną uświadamiał sobie, że marnuje czas. Czuł się winny, poczuł bóle głowy, stawów, mięśni i stan kompletnego rozbicia, jak u narkomanów po odstawieniu narkotyku. Zaczął brać środki przeciwbólowe, które nie pomagały. W kalendarzu zakreślał krzyżykami odwalone dni tej męki. I nareszcie! Już w samolocie objawy abstynenckie zelżały. Nazajutrz, choć coś z urlopu jeszcze zostało, rzucił się do zbawczego, służbowego biurka. Łaknął komputera i nie żałował sobie. Wrócił z pracy do domu wieczorem. Bóle minęły. Organizm zaczął produkować tak zwane wypusty adrenaliny. Był znów