wrogów. Dodatkową gwarancję miało stwarzać mianowanie Królowej Niebios panią "sarmackiej ziemi", a tym samym "wielką Polski obrończynią". Uznała to również znaczna część różnowierczej szlachty, dla której "elekcja" Matki Boskiej byłaby może nie do zaakceptowania, gdyby przypisywano jej rolę sojuszniczki silnej władzy monarszej. Natomiast mogła uzyskać pełną aprobatę szlacheckich luteran czy kalwinistów, z chwilą kiedy zaczęła być przedstawiana jako obrończyni ich swobód i przywilejów. A więc taka królowa, która w przeciwieństwie do zasiadających na tronie cudzoziemek (Ludwiki Marii czy Marii Kazimiery), popierających tendencje absolutystyczne, opowiedziała się po stronie złotej wolności.<br>Odpowiedzialnością za losy ojczyzny dzielono się także z resztą Europy, wierząc, iż