skały na drugą, i doskonale wspina się po nieomal pionowych skalnych ścianach, pozornie pozbawionych jakiegokolwiek punktu zaczepienia dla stóp. Umożliwiają mu to specjalne, zabezpieczające przez poślizgiem podeszwy łap. Ciało jego jest muskularne, budowa nieco bardziej zwarta niż u typowego kangura, a ogon mniej rozszerzony u nasady, choć bardziej kosmaty. Skacząc, kangur skalny wygina go w łuk w celu zapewnienia równowagi przy lądowaniu. Poruszając się po skałach, nie używa przednich łap, nieco dłuższych niż np. u kangura rudego, ale czasem posługuje się nimi wspinając się na ukośne pnie zwalonych drzew. Kangury skalne są zwierzętami nocnymi. W dzień, gdy jest gorąco, śpią w