poślizgiem podeszwy łap. Ciało jego jest muskularne, budowa nieco bardziej zwarta niż u typowego kangura, a ogon mniej rozszerzony u nasady, choć bardziej kosmaty. Skacząc, kangur skalny wygina go w łuk w celu zapewnienia równowagi przy lądowaniu. Poruszając się po skałach, nie używa przednich łap, nieco dłuższych niż np. u kangura rudego, ale czasem posługuje się nimi wspinając się na ukośne pnie zwalonych drzew. Kangury skalne są zwierzętami nocnymi. W dzień, gdy jest gorąco, śpią w chłodnych jaskiniach i szczelinach. Potrzebują bardzo niewiele wody, gdyż ich organizm gospodaruje nią oszczędnie; do życia wystarcza im woda zawarta w pokarmie roślinnym. Zjadają praktycznie