naszego miasta, młody poeta p. Ireneusz Indyjski,<br>całkowicie przemilkiwany przez prasę warszawską (te-e-e-ek), i odczyta<br>utwór własny "Jesień''. Orkiestra - tusz. Reflektor - fąksjoné!<br><br>Ireneusz Indyjski:<br>(spocony czterdziestolatek wychodzi przed rampę i natychmiast struga<br>zielonego światła przemalowuje go nie do poznania)<br><br>Głos z Publiczności:<br> To nie jest Indyjski. To kant. Co oni z niego zrobili! I tak dalej!<br><br>Inny głos z Publiczności:<br> Puście mnie! Ja jestem jego matką!! Et cetera!!!<br><br>Ireneusz Indyjski:<br> "Jesień''...<br>(stwierdza z nienawiścią, że Zagajewicz wypił całą wodę z karafki)<br> "Jesień''...<br>(ucisza orkiestrę)<br> "Jesień'':<br> Mgła płynie wśród zalesień.<br> Samotny baran beczy.<br><br>Publiczność<br>(podchwytuje popularną strofę):<br> Jesień. De