ogarnęło mnie to samo uczucie. Wrażenie, że część mego "ja" jest gdzieś niemiłosiernie ciągnięta. Z umysłem napiętym jak struna między ciałem a jakimś nieokreślonym punktem, czułem, że jeśli potrwa to jeszcze chwilę, zwariuję na pewno. Uczucie "rozciągnięcia" ustąpiło wrażeniu "rozdwojenia". Wpółleżałem, oparty o zimny kamień i czułem dokładnie wszystkie jego kanty, a jednocześnie byłem... Gdzie? Widziałem sam siebie, skądś z wysoka.<br>"Jesteś we mnie" - dotknęła mnie myśl smoka. - "Widzisz moimi oczami. A teraz uważaj."<br>Nie potrafię dokładnie przekazać, co się zdarzyło. Powietrze... drżało... wibrowało i wpadało mi do wnętrza czaszki, gdzie...<br>Widziałem wciąż swoje ciało. Twarz bladą jak płótno, kurczowo splecione