Behemot, który przysiadł na trzecim półpiętrze?... Swoją drogą - te osobliwe istoty wciąż mieszkają w tym domu... Wciąż karmione są przez nosicieli niewygasłego i nieutulonego<br> &lt;page nr=258&gt;<br> mitu... A my przebiegaliśmy przez te piętra i czuliśmy elektryczne dotknięcia ich spojrzeń; coś sarkastycznego, drwiącego było w ich obliczach emanujących ze schizofrenicznych, religijnych kompozycji. Mała kapłanka schowała swą twarz za ramię mężczyzny w czarnym mundurze, kiedy spróbowałem ją sfotografować... No... już w Petersburgu... Na razie marznę trochę w gościnnym pokoju Teatru Aleksandryjskiego... Zobaczymy, co będzie dalej. Na razie Piotruś nie za bardzo ma się za co złapać, ze swoim mitycznym oczekiwaniem. Dwoma miastami zachwycał się w