stanu szlacheckiego. Z tego wynika właśnie pogląd reprezentowany przez niektórych znawców przedmiotu o praktyce przekładania głowni bojowych od opraw ozdobnych do opraw bojowych w wypadku "potrzeby wojennej". Musiała to być praktyka stosunkowo powszechna i długo stosowana, gdyż źródła ikonograficzne z drugiej połowy XVII i z pierwszej połowy XVIII w. ukazują karabele jako broń niektórych formacji wojskowych, np. starszyzny husarskiej, a niekiedy także pancernej.<br>Wróćmy jednak jeszcze do Władysława Dziewanowskiego, zdaniem którego XVI-wieczne pojęcie karabeli - jako synonim pięknej w swej formie broni siecznej - zastosowane zostało w wieku XVII na określenie szabel ozdobnych typu karabeli. Gdzie w takim razie miałaby się znaleźć