wioski. Litościwi ludzie rozkuli mu dyby, ogrzali i nakarmili. Dowiedział się przy tym o losie mniej szczęśliwych towarzyszy: egzekucja odbyła się w Lubczy, a ponieważ nie było kata, więc skazanych wieszał - acz niewprawnie - sam pan komisarz, męczyli się po kilka godzin na szubienicy i mieli czas, sczezniałymi twarzami patrząc na karczmę lubczowską, prosić Boga o odpuszczenie strasznych swoich grzechów przeciw porządkowi publicznemu.<br>Oczywiście, powrót do domu był dla zbiega niemożliwy. Również wałęsanie się po okolicy przedstawiało wiele niebezpieczeństwa - - Za czym Derkacz, niewiele medytując, z daleka ominął rodzinną Lubczę i jął przebierać się ostrożnie wzdłuż Styru, na południe. Po dwóch tygodniach nad