naturalną konsekwencją zwykłego rozcięcia ćwiartek horyzontu na połowy. Drugi wymagał trudnej operacji trysekcji czwartej części koła (czyli kąta prostego) i jego pojawienie się zawdzięczamy zapewne szczególnemu zbiegowi okoliczności.<br>Jak powszechnie wiadomo, w ciągu roku Słońce wschodzi i zachodzi w różnych punktach horyzontu: w dni równonocy wiosennej i jesiennej w punktach kardynalnych E (wschód) i W (zachód); zimą - w południowej części horyzontu, oddalając się od punktów E i W najbardziej w dniu przesilenia zimowego; latem zaś - w północnej części horyzontu, odsuwając się maksymalnie od wspomnianych punktów w dniu przesilenia letniego. Tak się składa, że dla szerokości geograficznej Aten (38°N) punkty wschodów