i trzasnął Zenusia z całych sił po karku.<br>- O Jezu! - wrzasnął Dobrzynkiewicz. - Zakrztusiłem się. Polek natychmiast ochłonął, lecz było już za późno. Wąskim korytarzykiem między ławkami skradał się pan Zajtowt. Na elastycznie uginających się w kolanach nogach podszedł do Polka i ze znawstwem walnął go dwa razy krawędzią dłoni w kark, częstując popularnym "makaronem".<br>- Przepraszam za mimowolną przerwę - rzekł Zenuś odkaszlnąwszy. <br>- Pozwolę sobie odczytać zakończenie: "...rosząc ziemię ojczystą rubinowymi kropli posoki". Zakończenie to jest nienadzwyczajne, chciałem je przerobić, lecz nie byłem wczoraj w nastroju. Następnie odwrócił się do Polka i powiedział bez gniewu:<br>- Tyle mi ostatnio wyrządziłeś przykrości, że wyciągnąłbym konsekwencje