w przycięte ucho Wiatrowi Na Szczycie), gdyby magowie nie doszli nagle do porozumienia. Jak na rozkaz ustawili się rządkiem, Stworzyciel pośrodku i nieco z przodu. Raptem zrobiło się uroczyście. Mrówki przeszły mi po plecach. Wiatr Na Szczycie, szczerząc zęby jak rozradowany wilkołak, położył mi ręce na ramionach. Znałem możliwości jego kasty i oczekiwałem mentalnego kontaktu. Zamiast tego między naszymi twarzami uformowały się zwiewne znaki, jakby splecione z dymu, lecz mimo to wyraźne.<br>Czy boisz się igieł, Tkaczu Iluzji? - przeczytałem.<br><br><br>Nie bałem się igieł.<br>Nie zapomnę Wiatrowi Na Szczycie tej historii. Stworzyciel? Umrzeć można ze śmiechu. Pomyśleć, że dałem się nabrać na