lat, powinowactwo takie było brzemienne w groźby, w potencje niejasne, ale dostatecznie dręczące...<br>Borys Michajłowicz wiedział przy tym, że oni wiedzą; że nie został zapomniany.<br>Niekiedy, ot tak, mimochodem, dawano mu to do zrozumienia lub raczej dawano do zrozumienia w przestrzeń, ale tak, by właśnie do niego dotarło...<br>Wyrafinowane rozrywki katów, dialektyka &lt;orig&gt;dręczycielstwa&lt;/&gt;, otwarta księga skazańców z napisem "cdn.".<br>Zostawiają panią na koniec" - mawiał do Anny Achmatowej jej trzeci mąż, Punin; ale to właśnie on zginął późną &lt;orig&gt;łagrową&lt;/&gt; śmiercią.<br>Na jaki koniec zostawiano Borysa Michajłowicza?<br>Jak i jakim kosztem przeżył te pół wieku, nim, po osiemdziesiątym piątym, topór zdjęto i wyrzucono