uprzejmy pan Wencel zaprosił go na skromny podwieczorek.<br>Pan Wencel był wtedy do głębi wzburzony postępkiem młodego podchorążego.<br>- Ten panicz w pięknym mundurze belwederskiej szkoły zachował się jak zwyczajny nicpoń!... Prawdziwie, należałoby powiadomić o tym komendanta szkoły, pułkownika Olędzkiego!...<br>Lecz Kazimierz nie podzielał tak surowego na rzecz zapatrywania.<br>- Znam ja kawalera ad dzieciństwa... toż to mój rówieśnik prawie!... Jest ulubionym synem naszego pana dzierżawcy i, wydaje mi się, po nim to dziedziczy, prócz nazwiska, dumę pańską i ową względem niżej urodzonych pogardę, która życie nieznośnym czyni!... Lecz nie myślę szkodzić mu skargami do zwierzchności wojskowej... postępek jego wolę przypisać młodzieńczej nierozwadze