się jak cienka powłoka lodu na płytkiej sadzawce.<br>Wieliński opuścił głowę na piersi: - Pierrrona, i za co ja to wypowiedzenie dostałem? To było drugie ważne zdarzenie tego południa.<br>Ruch tymczasem wzmagał się, gości przybywało, tu i ówdzie podawano skromne obiady składające się z rosołu i sztuki mięsa - to bowiem w kawiarni kosztowało taniej niżeli w restauracji.<br>Roman był jeszcze pod wrażeniem starego Pancera i Fornalskiego. Z natury skłonny do nadawania wielkiego znaczenia drobnym zdarzeniom, dzisiejsze zatrzymanie się starego na trójce uważał za coś groźnego. Ale o cóż mu chodziło? Rewir był czysty, pustego naczynia ani śladu, goście obsłużeni. Daremnie Roman rozglądał