się dopiero po drugim śniadaniu. Do tego czasu mamy siedzieć w sali i ani na krok się z niej nie ruszać. Przesiedzieliśmy tak z godzinę i zaczęło się robić nudno. Kto by wytrzymał w dusznej sali kiedy obok stoi kantyna, w której można usiąść wygodnie za stołem i popijać sobie kawkę, herbatkę albo nawet piwko. Mogliśmy to zrobić, tym bardziej, że tutejsza fala traktowała nas, tych ze szkolenia, jako obcych. Nie wtrącali się do nas i mieliśmy sporo luzu, prawie jak po lepszańsku. Ignorując polecenie pomocnika oficera kilkuosobową grupą poszliśmy więc do kantyny. Po wejściu do środka ze zdumieniem spostrzegłem, że