nieproszoną... zniekształcają historycznie<br>definitywny i obiektywnie ponury<br>charakter tych miejsc. &lt;page nr=146&gt;<br><br><br><br>Zza kurtyny ktoś szybko podchodzi do stołu i kładzie przed<br>PREZESEM karteczkę, po przeczytaniu której tenże gwałtownie kończy<br>przemówienie, oburzony.<br>W.1 To niemożliwe!... Przepraszam. To znaczy... W imieniu komitetu<br>organizacyjnego naszego klubu byłych<br>więźniów i piastunów narodowego bohaterstwa i kaźni otwieram trzydziesty<br>obchód rocznicowy!<br>Brawa. PREZES szybko wychodzi za kurtynę, skąd słychać<br>podniesione głosy. Cisza. Trzy dzwonki. Podciągana nierównymi szarpnięciami,<br>kurtyna idzie w górę. W różowym świetle sztucznej zorzy widać najpierw rząd balowych<br>lakierków, potem pasiakowych, ale zaprasowanych na<br>brzytwę spodni, wreszcie całych b. więźniów przepasanych szarfami zasług i<br>odznaczeń